Week 2

Ik herinner me nog goed hoe spannend ik alles vond. Het is natuurlijk maar een week geleden maar je ziet en voelt veel als je ver van huis bent.
Ik ben nooit erg spraakzaam bij onbekende en dan maakt een taal barrière het nog eens een stapje moeilijker..

Er zijn in dit hotel nog een aantal vrijwilligers en een aantal lokale mensen die hier vast werken. De lokale spreken alleen Spaans dus daar stopt het al. Gelukkig kunnen de andere vrijwilligers wel wat Engels. Laat ik het zo zeggen: we begrijpen elkaar meestal…
Er was een Australisch stel, ze zijn deze week vertrokken naar Panama. Ook is er een Colombiaans stel, zij zijn hier nu al een aantal maanden. Ze weten dus al goed hoe het hier gaat en hebben me op de hoogte gebracht van de stand van zaken. (ik heb ook al de gossip meegekregen, altijd leuk)
De leuke en minder leuke dingen. Het eerste gevoel wat ik in het stadje Puerto Viejo kreeg was een warm thuis gevoel, maar ik moet eerlijk zeggen dat ze hier niet zo hartelijk zijn als bijvoorbeeld in Kefalonia. Ook al zit je in een toeristisch stadje, niemand spreekt Engels.
Ze doen ook absoluut niet de moeite om het te proberen. Ze blijven met een strakke blik naar je kijken en blijven Spaans mompelen…
Dit is dus ook in ons hotel het geval voor de lokale mensen.

Gelukkig had ik een list bedacht waardoor ze wel aardig tegen me MOESTEN zijn! And it worked 😊
Oke het was niet helemaal expres, maar desalniettemin heeft het wel erg geholpen.
Ik loop voorruit op de zaken..

Toen het Australische stel vertrok moest ik van kamer wisselen, zij hadden de vrijwilligerskamer en ik had gewoon een gasten kamer.. helaas..
Een voordeel, ik heb nu meer ruimte om buiten te zitten en zeker meer privacy. Dat buitenzitten hou ik nooit lang vol want het stikt hier van de muggen... Ook is de badkamer een stuk groter. De kamer zelf is iets krapper en de kleuren die ik zo mooi vond in de eerste kamer had deze kamer niet..
Nu is alles wit (nouja het was wit, 10 jaar geleden denk ik) en op de vloer liggen blauwe tegels, de voegen zijn er zo ongeveer allemaal al uit. Maar dat geeft niet.
Ook had ik bezoek van een kakkerlak… im not a big fan ☹.

Afgelopen donderdag ben ik met een aantal mensen van het Jaguar Rescue Center naar Tasty Waves geweest. Daar is iedere donderdag een Trivia avond. Ik wil niet opscheppen, maar we hadden uiteraard gewonnen. Niet zozeer dat we veel wisten, we hadden gewoon geluk denk ik.
De laatste ronde is een all or nothing ronde, wij hadden al onze punten ingezet en gelukkig hadden we het correcte antwoord :-) 
Ook zijn er wat tussenrondes waar je shotjes of een joint kan winnen, ja echt...
Wij wonnen de joint muhahha, after all, it's the caribbean 

Wat wel erg fijn was, was dat iedereen goed Engels sprak. Ik kon dus eindelijk zonder gebaren taal met andere mensen spreken, ook wel eens leuk!

Nou, dan nu even mijn zaterdagse avontuur.. Ik zal niet teveel in de details treden maar ik werd een beetje onwel.
Begon duizelig te worden en had enorme krampen in mijn buik, op een gegeven moment werd het zo erg dat ik begon te kreunen en jammeren voor hulp..
Een andere vrijwilliger kwam naar mijn kamer toe omdat de luiaard in de tuin op de grond liep, dit heb ik de hele tijd gemist en wilde het zo graag zien.. maar helaas had ik niet de kracht om even te gaan kijken. In plaats daarvan werd er hulp geroepen, blijkbaar zag ik er heel slecht uit..
Een van de lokale werknemers begon te roepen dat ik naar het ziekenhuis moest en de andere begon voor me te bidden en probeerde me te troosten. (ik was een beetje bang, op een bepaald moment dacht ik zelfs dat ze een exorcisme aan t doen was, ze schrokken namelijk nogal van me toen ik me wegdraaide van de muur).

Ik werd met de taxi naar het ziekenhuis gebracht en de collega die me vond, is mee gegaan om op me te letten en te helpen met vertalen. Er werden wat onderzoekjes gedaan en ik werd toen aan het infuus gezet. 
Na een aantal uur in het ziekenhuis te hebben doorgebracht en een wisseling in oppas gekregen, mocht ik eindelijk weg. Ik moest wat medicijnen hebben, maar alles was dicht dus dit ging niet…
Toen werd ik ergens in een auto gezet, het was volgens mij een soort uber (illegaal dus) en af en toe kwamen er andere mensen de auto in en uit… het ging allemaal heel vreemd en ik had zo mijn twijfels maar ik had weer geen zin om me hier zorgen over te maken. (je wordt wel makkelijker als je bijna dood bent gegaan, nee ik overdrijf niet)

Toen was ik eindelijk weer thuis. De eigenaar van het hotel (die was een aantal dagen weg) kwam me meteen knuffelen en was zo opgelucht dat ik oké was… oke dude i don’t know you.. maar hij zal het vast goed bedoeld hebben..
Nou toen mocht ik gelijk aan de bak want ik had al vanaf 3 uur dienst, en het was al 5 uur… tja sorry…

De volgende dagen wordt het iedere 10 minuten gevraagd of ik me goed voel, ik wordt volgepropt met eten omdat ik schijnbaar een beetje bloedarmoede heb.
Al met al, het was een aardig avontuur.. ik had dit zeker niet gepland, maar hierdoor is de sfeer wel een een stuk gezelliger geworden. :-)

Eind goed al goed zou je kunnen zeggen.